perfect strangers

Mπορείς να θυμηθείς; Nα θυμηθείς το ονομα μου;
Όπως ρέει μέσα στη ζωή σου
Έχω επιπλεύσει σε χιλιάδες ωκεανούς
Σε ποτά και σε κρύους πάγους όλη μου τη ζωή
Είμαι η ηχώ από το παρελθόν σου
Είμαι η ηχώ ενός σημείου του χρόνου
Μακρινά πρόσωπα λάμπουν
Έχω γνωρίσει χιλίαδες πολεμιστές
Και γελούσα όταν εμφανίζονταν τα πνεύματα
Όλη η ζωή σου σκιές μιας άλλης μέρας
Και αν με ακούς να μιλάω στον άνεμο
Πρέπει να καταλάβεις ότι πρέπει να μείνουμε τελείως ξένοι...
Ξέρω ότι πρέπει να παραμείνω μέσα στη σιωπή και τη λύπη
Η φωνη των χρόνων στο μυαλό σου πονάει με τους νεκρούς της νύχτας
Πολύτιμη ζωή
Τα δάκρυα σου χάνονται στην βροχή που πέφτει
Και αν με ακούς να μιλάω στον άνεμο
Πρέπει να καταλάβεις οτι πρέπει να μείνουμε τελείως ξένοι...