HEIDELBERG
Εις του Νέκαρ την ολόμαυρη ράχη
Πεταλώνοντας το κύμα μονάχοι
Του γλυκού νερού παλληκάρια
Είχαν παίξει κρεατόβεργα στα ζάρια
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
Η ησύχος παλλόμενη επιφάνεια του ποταμού
Που τόσο πολύ έχει εμπνεύσει το κάθε της πλαφ
Αντανακλούσε πρόσωπα χαρωπά και μετρημένα
Και όχι μόνον.
Πολλά θέλουμε να πούμε
Γεράκια και άλλα ανείπωτα
Τα Γερακόμορφα του πολέμου δεν έχουν θέση σε τούτο το ποτάμι!
Μα ούτε και τα περιστέρια της Ειρήνης…
Το αίμα κύλισε μαυροπράσινο σαν ποταμίσιος βούρκος
Η φαιά ουσία είχε πιάσει ακριβώς το ίδιο χρώμα.
Ανώμαλοι ποδηλατούν , κωπηλατούν, τροχιοδρομούν, μες το ποτάμι
Παιδόφιλοι αφουγκράζονται βρεφικές τσιρίδες στο γκαζόν
Αναξιοπαθούντες ήθελαν να υπερπηδήξουν το σύμπαν με ένα ρεσάλτο
Βλέπω στεριά , ακούω το γκαζόν , διαισθάνομαι το αργόσχολο του πράγματος
Και μπαίνω βαθιά , πολύ βαθιά μέσα στο ρόλο
Το δάσος με κοιτά
Το σύννεφο με αγναντεύει
Η τελευταία τζούρα του τσολιά
Τον ομφαλό μου διεγείρει
Ο ρόλος έπεσε βαρύς και για να ανταπεξέρθω
Πρέπει να πιω και τη ρακή (διάβαζε grappa) δυο και έξω
Αναζητούμε την καύση και μείς
Κούτσουρα πάνω στα κούτσουρα
Και από κάτω κόσμος προσάναμμα
Πόσο ποθούν να ανάσαναν.
Ομάδες, λόχμες , συνδεντρίες, συστάδες,
Σπερμοφυείς, πρεμνοφυείς, κρασπεδικά ενδιαιτήματα
Εν μέσω λιβαδοκοιλάδων, μονοπάτια μύησης
RII μπέρμπον και φουσκάλες
Τρόμος και φόβος εις το Μπρόνξ
Ανοιχτές καταγγελίες περί περιπατητών ψευτοοικολόγων τω ανάγνωσμα
ΑΝΘΡΩΠΟΤΡΟΦΕΙΟ
Τέσσερις τοίχοι , το σπίτι μας
Διαμέρισμα πολυκατοικίας, ανθρώπων στάβλοι
Αγροικίες το σπίτι μας , Ταχυδρομικός κώδικας το σπίτι μας ,
Οικισμός, συνοικία, χωριά και πόλεις , Νομοί και Έθνη
Ενωμένες παρτίδες και λειψές Πατρίδες το σπίτι μας
Ήπειροι και θάλασσες το σπίτι μας, βουνά και λαγκάδια
Ποτάμια και λίμνες το σπίτι μας, η μάνα Γαία το σπίτι μας , Ηλιακού συστήματος Γαλαξίες
Ηριδανού άστρα & όραμα το σπίτι μας
Του χωροχρονικού μπουρδέλου το σπίτι μας .
Και εμείς ανυπομονούμε να φύγουμε απ’ το σπίτι μας
Σεξ φαί , σκατά και ύπνος , να τελειώνουμε μια και έξω
Επιταχύνοντας την πορεία προς το θάνατο
Με μικρές θανατηφόρες δόσεις ρουτίνας
Ανίας βαρεμάρας αντιμετάθεσης
Ως ζόμπι με γυαλιά ηλίου στο Μετρό
Δημιουργώντας απ’ το τίποτα προβλήματα
Και ανώμαλα θέλω.
Χωρίς στοχοθεσία και ναρκοθέτηση
Χωρίς αέρα και χωρίς πανιά
Φελλοί σε ωκεανούς με βαρυτικά άγκιστρα
Που έχουν αποφασίσει να μην κουνήσουν ρούπι.
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ
Θυμάσαι τότε που είχες θυμώσει επειδή δεν θυμώσουν;
Τι ωραία ήτανε πριν ξενερώσεις;
Ακαριαία το θυμήθηκες και γέλασες
Όπως και ακαριαία το ξέχασες σχεδόν αμέσως.
Καταβάλεις κόπο να θυμηθείς τι ήταν αυτό
Που σε είχε κάνει να γελάσεις τότε…
Δεν τα καταφέρνεις και νευριάζεις ακόμη περισσότερο
Όπα μπάστα, μας την ε λες και πολύ στο έτσι μωρ’ αδερφάκι μου,
Μολόγα τα φυράματα και άπλωνε το τραχανά σιγά σιγά
να το πιάσουμε και μείς αι βραδύνους
Όταν ο ακρογωνιαίος λίθος της μύτης με βάμμα κόκκινο
Αποκτήσει απόχρωση και το ηλιοβασίλβλεμα απλανές
Θολώνοντας η κόρη στοχέψει το υπερπέραν
Τα περαιτέρω λόγια Θάνε περιττά, απέριττες οι σκέψεις
Ούτε χαρά ούτε θλίψη, ούτε θυμός ούτε οδυρμός και αναστεναγμός
Μόνο φορτωτικές, μεταφοραί –εκδρομαί ο Χάρος
Έως και την επόμενη σάχλα του εκδοροσφαγέα ποιητού.
ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ
Και το ταξίδι προς το Τίποτα καλά κρατεί
Αυτοί που ξέρουν τι θέλουνε δεν τολμούν
Και οι υπόλοιποι δεν ξέρουν
Ο Σαδισμός του ανήξερου , και ο μαζοχισμός του ξερόλα
Εκρηκτικό μείγμα για αλυσιδωτή έκρηξη απραξίας
Ρεσιτάλ ατολμίας και νυχτερινό πρελούδιο ανωμαλίας
Εν στάση λιμνάζω και σαπίζω, εν κινήσει αποδομούμαι
Αμφότερος δεν υπάρχω, δεν θέλω να υπάρχω
Λυπάμαι όσους υπήρξαν
Λιγότερο απ’ αυτούς που θα υπάρξουν
Το υπαρξιακό θα φταίει
Μεγάλη βάσανος η σκέψις, αδιαλείπτως σε τιμωρεί
Με το μαστίγιο του εαυτού σου
-.-.-.-.-.-.--.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.--.-.--.-.-.-
Άσσος Ντάνα στο μανίκι Ιντερνάσιοναλ
Φίλτρου Άνθρακος το μπρίκι Outfashional
Χλαμπατσίμπανα βαράνε σήκω χόρεψε
Γύφτισες ξερνοβολάνε , άντε χόνεψε
Λήθης & Λίλιθ πειρασμοί το τρισανάθεμα
Καμπάλας Τρίβολου Ταλμούδ στο προπαράθεμα.
1 comment:
τα καλύτερa το δεκέμβρη στο berlin!
κουρέλι
Post a Comment